ARCHITEKTURA CEGLANA NA POBRZEŻU BAŁTYKU
ARCHITEKTURA CEGLANA NA POBRZEŻU BAŁTYKU
Piękno architektury ceglanej, licznie reprezentowanej na terenie pobrzeża Morza Bałtyckiego, niejednokrotnie jeszcze średniowiecznej, zachwyca po dzień dzisiejszy. Ten budulec, pierwotnie kojarzony z reprezentacyjnością wyższych sfer, m.in. z uwagi na kolor czerwony, uznany został za materiał ekskluzywny o szczególnym znaczeniu dla władców.
Tajemnice architektury ceglanej przedstawione są na ekspozycji, prezentującej wyniki badań naukowych nad znaczeniem kolorytu cegły oraz jej użycia. Ekspozycję przygotowaną przez Kulturstiftung der deutschen Vertriebenen z Bonn pod kierownictwem dwóch ekspertów: prof. Christofera Herrmanna i prof. Matthiasa Müllera.oglądać można w
Muzeum w Brodnicy - piwnice zamku krzyżackiego,ul. Zamkowa 1
Wystawa składa się z 36 plansz w języku polskim.
Od drugiej połowy XII wieku wzniesiono w regionie, na którym oprócz narzutowych kamieni polnych prawie nie było naturalnego kamienia, monumentalne budowle z czerwonych i żółtych wypalonych kamieni sztucznych - cegieł. Technika ta została udoskonalona podczas budowy wspaniałych od strony artystycznej katedr, kolegiat, kościołów parafialnych i klasztornych, ale również reprezentacyjnych zamków, ratuszy i domów mieszczańskich. Znaczące przykłady tego rodzaju budowli można znaleźć nad Dolną Wisłą, takie jak Zamek w Malborku oraz nie mniej imponujący Kościół Mariacki w Gdańsku.
Pejzaż architektury ceglanej południowego wybrzeża Bałtyku jako europejski, ukształtowany ręką człowieka krajobraz kulturowy wysokiej rangi, jest dzisiaj nie tylko atrakcją dla turystów z całego świata, lecz stanowi także istotną część wspólnej tożsamości mieszkańców makroregionu. Co najmniej od przełomu lat 1989/90 badania naukowe nie zatrzymują się na granicach, ale wykazują się silnie integrującym ponadnarodowo działaniem historyków sztuki, badaczy architektury i historii.